POGOTOWIE WOD-KAN
994
Sieć wodociągowa MPWiK jest wyjątkowo rozległa. Ma 2210 kilometrów długości i stale jest rozbudowywana w ślad za rozwojem Wrocławia. Reagujemy na rosnące potrzeby miasta i jego mieszkańców, budując nowe sieci wodociągowe na terenach powstających osiedli mieszkaniowych oraz tam, gdzie budowane są nowe biurowce i zakłady przemysłowe.
MPWiK modernizuje także już istniejące w mieście rurociągi. Aby prace modernizacyjne były jak najmniej uciążliwe dla mieszkańców, staramy się realizować je metodami bezwykopowymi. Wszędzie tam gdzie jest to możliwe, prace odbywają się także przy okazji remontów dróg. W ten sposób wrocławianie nie są narażani na sytuacje, w których ten sam odcinek drogi jest dwukrotnie wyłączany z ruchu – raz przez remont drogi, drugim razem z powodu modernizacji wodociągu. Jest jeszcze jedna korzyść z tego rozwiązania – znacznie spadają koszty modernizacji.
To 1026 hektarów łąk i stawów na południowym wschodzie miasta. Położone są one 6 kilometrów od centrum miasta, w obrębie samego Wrocławia, jak i gminy Siechnice. Obszar ten już pod koniec XIX wieku został przeznaczony do uzdatniania wody. Jego wykorzystywanie do tych celów było możliwe dzięki pokryciu terenu siecią rowów, kanałów i stawów infiltracyjnych oraz pompowni wody. Pierwsze studnie poborowe i rurociągi powstały tu w latach 1902-1904. Wtedy też do użytku została oddana pompownia Świątniki.
Tak samo jak na początku XX wieku, tak i obecnie na tereny wodonośne wodę z rzeki Oławy pompuje pompownia Czechnica. Trafia ona do liczącej 21 kilometrów sieci rowów i kanałów nawadniających. Dopiero te rozprowadzają ją do 63 stawów infiltracyjnych o łącznej powierzchni niemal 60 hektarów. Ilość dostarczanej wody do poszczególnych zbiorników regulowana jest różnego rodzaju zastawkami.
Od ich sprawnej pracy uzależniona jest efektywność procesu infiltracji, w wyniku której woda powierzchniowa nabiera lepszych właściwości i cech fizyczno-chemicznych wody podziemnej.
Z kolei woda poddana procesowi infiltracji pobierana jest z całego obszaru terenów wodonośnych. Wykorzystywana jest do tego sieć 558 studni poborowych, które dostarczają ją rurociągami do trzech pompowni: Radwanice, Świątniki i Bierzany. Charakterystycznymi punktami na trasie przepływu polepszonej już wody są historyczne wieże odpowietrzające.
Zadaniem tych wyróżniających się ciekawą architekturą budynków, jest utrzymanie próżni w rurociągach lewarowych, tak by woda bez przeszkód trafiała do Zakładu Uzdatniania Wody „Na Grobli”, a z niego do mieszkań wrocławian.
Tereny wodonośne to nie tylko miejsce ujmowania wody. To także zielone płuca stolicy Dolnego Śląska i naturalny polder zalewowy na czas powodzi. W razie gwałtownego podwyższenia stanu wody w zlewni Odry mogą pomieścić nawet 12 mln metrów sześciennych wody. Na szczęście, do tego celu nie są wykorzystywane zbyt często. Dzięki temu mimo, że tereny wodonośne położone są zaledwie kilka kilometrów od centrum Wrocławia żyją tu rzadko spotykane zwierzęta. Między innymi wydry, bobry, sarny, czaple i bażanty. O tym, że w bliskiej odległości tętniącego życiem prawie milionowej metropolii udało się zachować na tyle naturalne środowisko, że nie tylko nie musi ono przystosowywać się do ingerencji człowieka i wywołanych przez nas zmian, ale może swobodnie rozwijać się najdobitniej świadczy jednak odkrycie tu nowego dla fauny światowej bezkręgowca –Brachylecithum glareoli.
Z kolei, że wrocławskie wodociągi do produkcji wody wykorzystują wyjątkowy surowiec potwierdzają słodkowodne gąbki. Te bioindykatory czystości żyją w większości stawów infiltracyjnych. Dzięki obowiązującemu od lat zakazowi wejścia na tereny wodonośne, można na nich spotkać jeszcze jednego czyściocha. To Sisyra terminalis. Ta jedna z sieciarek jest niezwykle rzadko spotykanym owadem w naszym kraju. Do tego stopnia, że nie ma jeszcze nawet polskiej nazwy, a dotąd udokumentowanych stanowisk jej występowania było zaledwie sześć. Siódmym są wrocławskie tereny wodonośne.
Woda, którą dostarcza MPWiK pochodzi przede wszystkim z gór. Pobierana jest ona z rzeki Oławy, dodatkowo zasilanej wodą z rzeki Nysa Kłodzka. Źródła tej ostatniej znajdują się w Sudetach. Górska woda stanowi 99 procent surowca wykorzystywanego przez MPWiK. Pozostały 1 procent to woda z ujęcia głębinowego w Leśnicy, która trafia do mieszkańców tego osiedla.
Wody z Oławy i Nysy Kłodzkiej dzięki systemowi przerzutowemu w Michałowie niedaleko Opola łączą się, a następnie trafiają do dwóch wrocławskich Zakładów Uzdatniania Wody: „Mokry Dwór” i „Na Grobli”. Do tego pierwszego bezpośrednio, do zakładu „Na Grobli” po wstępnym oczyszczeniu na terenach wodonośnych.
Woda w obu zakładach jest oczyszczana przez nowoczesne filtry piaskowe i węglowe. Następnie przez liczącą ponad 2000 kilometrów sieć wodociągową trafia do mieszkań wrocławian oraz kilku podwrocławskich gmin, m.in. Kobierzyc, Siechnic, Długołęki czy Czernicy. MPWiK stale inwestuje w modernizację zakładów produkcji wody i sieć dystrybucji, a dzięki zrealizowanym inwestycjom dostarcza wodę najwyższej jakości, która spełnia rygorystyczne polskie i europejskie normy.
Mimo niedoboru wody w naszym kraju, wrocławianom susza w kranach nie grozi. Miasto chronione jest bowiem przez dwa zbiorniki retencyjne na rzece Nysa Kłodzka – „Głębinów” i „Otmuchów”. Zgromadzona w nich rezerwa gwarantuje zaopatrywanie Wrocławia w wodę nawet w przypadku trwającej suszy.
Do Zakładu Uzdatniania Wody „Na Grobli” trafia woda wstępnie oczyszczona na terenach wodonośnych. Zakład przy ulicy Na Grobli rozpoczął działalność 1 sierpnia 1871 r. Pozostałością po tamtym okresie jest zabytkowa wieża ciśnień „Na Grobli”. Chociaż historia zaopatrzenia Wrocławia w wodę sięga XIII wieku, to od tej daty liczy się nowożytną działalność wrocławskich wodociągów. Dlaczego ówcześni radni chcieli postawić ten budynek, a nie odbudować Młyn Główny, dowiecie się Państwo z broszury przybliżającej historię powstania jednego z najpiękniejszych europejskich zabytków architektury przemysłowej – wieży ciśnień przy ulicy Na Grobli.
KLIKNIJ TUTAJ, ABY POBRAĆ BROSZURĘ
Położony jest tuż za Wrocławiem, w gminie Siechnice i uzdatnia wodę powierzchniową dostarczaną z rzek Oława i Nysa Kłodzka. Zakład został uruchomiony 15 sierpnia 1982 r. O jego historii przeczytacie Państwo w broszurze: „Ćwierć wieku dla Wrocławia”.
KLIKNIJ TUTAJ, ABY POBRAĆ BROSZURĘ
NOWE SPOJRZENIE NA WDRAŻANIE INNOWACYJNYCH TECHNOLOGII OCZYSZCZANIA WODY
4 listopada 2014 r. otwarta została stacja badawcza ZPW „Mokry Dwór”. Jest to nowoczesny obiekt, w którym w warunkach laboratoryjnych można testować nowe rozwiązania technologiczne w procesie uzdatniania wody.
Woda jest substancją niezbędną do życia każdego z nas. Może zawierać szereg składników, z których część jest potrzebna do prawidłowego rozwoju ludzkiego organizmu, a część stanowi zanieczyszczenia, których zawartość powinna być ograniczona do minimum. Zawartość poszczególnych składników w wodzie jest restrykcyjnie kontrolowana przez organy rządowe. Ze względu na ciągłe zaostrzanie norm dla wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi coraz częściej szuka się rozwiązań pozwalających na optymalizację procesów oczyszczania wody w celu zapewnienia konsumentom produktu o najwyższej jakości przy utrzymaniu jak najniższych kosztów eksploatacyjnych. Efekty takie można osiągnąć przez ciągłe zmiany w działających układach oczyszczania wody lub przez wdrażanie nowoczesnych technologii. Aby podjąć właściwe decyzje dotyczące zmian w procesie oczyszczania wody, niezbędne jest systematyczne wykonywanie badań potwierdzających zasadność wprowadzania nowych rozwiązań zarówno eksploatacyjnych, jak i technologicznych.
Budowa stacji badawczej umożliwi wierne odwzorowanie pracy istniejącego układu technologicznego, np. zakładu produkcji wody, i porównywanie go z układem, w którym zastosowane zostaną nowe rozwiązania techniczne i układy technologiczne. Takie podejście jest kluczem do rozwoju nie tylko pojedynczych przedsiębiorstw, ale całej branży wodociągowej. Najnowocześniejsze firmy w Stanach Zjednoczonych oraz Unii Europejskiej odnoszą sukcesy w oparciu o taką filozofię postępowania. Woda przeznaczona do spożycia przez ludzi jest niezbędnym produktem dla życia oraz gospodarki kraju, zatem filozofia taka powinna zostać przełożona również na polską branżę wodociągową.
Prace nad realizacją projektu trwały w latach 2013-2014. Kompleks składa się z hali technologicznej, w pełni wyposażonego stanowiska laboratoryjnego oraz zaplecza socjalno-technicznego. Budynek jest przygotowany do dalszego rozwoju przez budowę kolejnych instalacji, powstających w miarę rozwoju branży wodociągowej.
W stacji badawczej możliwe jest przeprowadzenie badań zarówno nad usprawnieniem obecnie wykorzystywanych procesów, jak i nowoczesnymi technikami uzdatniania wody, które zostały wybrane jako interesujące podczas analizy surowca wykorzystywanego w ZPW „Mokry Dwór”.
Główna część stacji składa się z ciągu referencyjnego i ciągu badawczego zbudowanych w sposób modułowy. Ciąg referencyjny odzwierciedla istniejący układ Zakładu Produkcji Wody „Mokry Dwór”, natomiast ciąg badawczy umożliwia testowanie nowych rozwiązań i technologii. Planowane jest przebadanie w stacji badawczej układów technologicznych wykorzystujących zaawansowane procesy separacyjne, np. zintegrowane układy membranowe czy magnetyczną wymianę anionową.
Stanowisko badawcze wyposażone są w system monitoringu zbierającego na bieżąco informacje o podstawowych parametrach fizyko-chemicznych, co pozwala na bieżącą koordynację pracy całego układu technologicznego i późniejszą analizę danych. W celu rzetelnej oceny technologii pod względem hydraulicznym oraz ekonomicznym, stacja została wyposażona w układy do pomiaru przepływu, ciśnienia oraz zużycia energii. Pomiar ostatniego z wymienionych parametrów pozwoli skutecznie wycenić koszt energii, co jest niezwykle ważnym elementem niezbędnym do podejmowania decyzji inwestycyjnych. Ten aspekt bardzo często jest pomijany przy przeprowadzaniu badań, a jest niezwykle istotny ze względu na koszty eksploatacji. Stacja badawcza ma również ogromny potencjał naukowy. Dzięki jej powstaniu możliwe było zacieśnienie współpracy między MPWiK a środowiskami naukowymi, a tym samym przeprowadzenie wielu prac naukowych i projektów badawczo-rozwojowych.
Stacja Uzdatniania Wody „Leśnica” korzysta z bardzo dobrej jakości wody głębinowej dorównującej smakiem wodzie źródlanej. Jej pokłady znajdują się na głębokości 128-134 metrów pod powierzchnią ziemi. Stacja ma wyłącznie znaczenie lokalne; zaopatruje kilkanaście tysięcy mieszkańców Leśnicy i kilku okolicznych osiedli. Jej dobowa produkcja wynosi około 1000 m3, co stanowi mniej niż 1% dostarczonej wody przez MPWiK.
